clown

Mjjn zoon deed me een dichtbundel cadeau van Kelly Stam: De rijmende borderliner. Stam behoort tot de een op de honderd Nederlanders met een borderline-persoonlijkheidsstoornis.

De gedichten zijn vormvast, eerlijk en rauw. Stam schrijft dat ze zowel een meisje is dat altijd lacht “en uitblinkt in haar kracht” als een meisje dat altijd huilt “en steeds maar weer wordt ingeruild”. De tweede zie je meestal niet:

zij verschuilt zich heel erg goed
want wat zij niet wil laten zien
is dat ze wegzinkt in verdriet

Ik moest denken aan het liedje The Tears of a Clown van Smokey Robinson: “Don't let my glad expression/give you the wrong impression”. Ik heb in mijn leven ook heel wat afgelachen terwijl ik somber was. Nu lukt het me vaker om niet de schijn op te houden, maar mijn gezicht te laten uitdrukken hoe ik me vanbinnen voel. Ik ben alleen een clown als ik daar zin in heb.