drone

Ik schrijf veel over mijn hoofd. Wat ik probeer is het persoonlijke universeel te maken. Mijn hoofd is jouw hoofd.

Als ik schrijf: ik schrijf veel over mijn hoofd, is het alsof ik het over iets of iemand anders heb. Maar mijn hoofd is van mij. Sterker nog: ik bén mijn hoofd.

Bij mij bovenin is het altijd druk. Nooit staan mijn gedachten stil, geen tel. Mensen gaan op vakantie en zeggen: “Heerlijk, even de hele dag nergens aan denken.” Maar als ik op vakantie ga en op een bedje ga liggen, denk ik: ik lig op een bedje. Ik kijk naar mezelf als vanuit een drone. Zie mezelf liggen. Hoe ik lig te niksen, als fruit op een fruitschaal dat langzaam wegrot.

Als ik niks doe denk ik aan dat ik niks doe en aan wat ik allemaal zou kunnen doen. Had kunnen doen. Daarom werk ik en werk ik en werk ik. Zodat ik vanuit een drone naar mezelf kijk en denk: die jongen is lekker bezig. Die maakt wat van zijn leven. Die timmert aan de weg. Hoor maar: Tik, tik, tik, tik, tik.