echt

Een fraai gedicht van de Zuid-Afrikaanse dichter Ronelda S. Kamfer heet hou vol en gaat zo:

doe niet zo ontzettend je best
om te lachen
doe het licht uit
doe de gordijnen dicht
denk slechte gedachten
hou vol

Ik hou van poëzie die raadselachtig is in al haar eenvoud. Van dit kraakheldere gedicht snapte ik eerst niet veel, al slurpte ik de woorden al wel op als soep.

Pas later begreep ik dat de dichter kramp in haar kaken heeft van het beminnelijk glimlachen. Ze richt zich niet tot de lezer, maar tot zichzelf. “Denk slechte gedachten” zegt op zich niet veel, maar in de context van de hele bundel (Chinatown, Podium, 2021, vertaling Alfred Schaffer) krijgt het lading.

Kamfer schrijft subliem onderkoeld over opgroeien in in de Cape Flats aan de rand van Kaapstad en over haar herinneringen aan een gewelddadige vader. Omdat ze weinig invult, moet je dat als lezer wel doen. Daardoor word je meegetrokken als door een hand vanuit drijfzand.

Na het lezen van Kamfers gedichten beginnen je krampachtig omhoog gehouden mondhoeken als vanzelf te dalen. Uiteindelijk doe je het ook: de iichten doven, de gordijnen sluiten, slechte gedachten denken. Prettig is het niet, wél helemaal echt.