engel

Gisteren zag ik een engel. Gewoon achter de kassa bij de Lidl.

Dit ging eraan vooraf: ik had een beetje een rotdag. Ik reed over de Dorpsstraat toen twee toeristen wiebelend op hun elektrische huurfietsen ineens overstaken. Ik kon nog net remmen en ondanks dat ze in de verste verte geen voorrang hadden gingen ze mij uitschelden. Krachttermen en gebaren, er werd zelfs op mijn motorkap geslagen. Ik heb in- en uitgeademd en het gelaten.

Op de parkeerplaats voor de supermarkt vroeg iemand me om een vuurtje en ik zei: “Sorry, heb ik niet” en toen zei de ander: “Geen probleem”. En toen dacht ik: geen probleem? Geen probleem? Waarom moet er ontkend worden dat er een probleem was, ik had het toch helemaal niet over een probleem gehad?

Bij mij bovenin liep het helemaal vast en in de supermarkt blokkeerde vervolgens van elk karretje dat ik probeerde de wielen. Vloeken, tieren, maar alles inwendig.

In het gangpad wou een vrouw dwars door mij heen naar het schap achter mij. Dat ging niet en daarop slaakte ze een zucht zo hard dat het leek of er een accordeon leegliep. In- en uitgeademd en het gelaten. In- en uitgeademd en het gelaten. In- en uitgeademd en het gelaten.

Uitgewoond bereikte ik de kassa. Daar hield de opgewekte caissière de enorme broccolistronk die ik gekocht had als een troffee de lucht in en riep: “Wat een beauty!” Even moest ik overschakelen van de donkere modus naar de lichte, toen brak ook bij mij de zon door en verscheen er een glimlach op mijn gezicht.

Engelen bestaan. Gisteren zat er een achter de kassa bij de Lidl.