gat

Gisteren zat ik lekker te graaien in m’n zak met Provençaalse mix, toen ik ineens iets los voelde komen in mijn rechterbovenkaak. Zoals bij alle lichamelijke signalen dacht ik eerst dat het niets was.

Tot ik op iets hards beet dat geen macadamia was, geen pecannoot, geen pepitapit. Het was driekwart deel van een kies, dat ineens was afgebroken.

Ik keek ernaar terwijl ik het omhoog hield in mijn hand. Voelde met mijn tong de weerstand die ontbrak. Keek in de spiegel, opende mijn mond en zag het gat.

Raar dat iets wat er niet meer is zoveel ruimte in kan nemen.