gek

Meerdere malen per week interview ik mensen die de dichter Menno Wigman gekend hebben. Regelmatig zit ik in een leeszaal waar archiefdozen voor me worden uitgestald vol dagboeken, agenda's en door Wigman verzonden of ontvangen brieven. Zo dring ik stap voor stap een leven binnen, met als doel een biografie te schrijven die in 2025 verschijnt.

Ik heb Wigman ook gekend maar kan mezelf niet interviewen. Of nou ja, het kan wel, ik heb het zelfs mijn leven lang gedaan. Hele gesprekken voerde ik in mijn eentje op de fiets, tegenover de badkamerspiegel, onder een kleed in de tuin. Complete discussies met mezelf, vlammende betogen ergens voor én tegen, de gemoederen konden hoog oplopen, maar ik ben ermee gestopt, in een poging om niet gek te worden.

Niet gek worden is een strijd die ik op een dag zal opgeven. Vanaf dat moment zal ik gek zijn. Ik weet niet of anderen dat ook zullen vinden. Interessant is de vraag waarop ik hoop.