het nu

Gisteren moest ik een Word-document een bestandsnaam geven en ik begon te tikken: ‘18-02-2024’.

2024? Anderhalve maand in het nieuwe jaar en nog loop ik achter de feiten aan.

Soms denk ik dat iemand die al jaren dood is naast me in de lift komt staan. Soms lig ik voor mijn gevoel nog in de armen van een geliefde met een allang vergeten naam. Soms denk ik nog steeds dat ik werk waar ik tien jaar geleden ben weggegaan.

Mijn therapeut zegt dat ik in het nu moet leven. Maar ik kom daar maar niet aan toe.

Vorige
Vorige

kip in de braadoven

Volgende
Volgende

vreugde en vredigheid