honing

Een tijdlang lukte het me niet om te lezen. Ik ging kapot aan alle afleiding. Het oplichtende scherm van de telefoon, de verlokking van een gemakkelijke Netflix-hap. Het was alsof ik mijn haren probeerde te kammen midden in een tornado.

Zoals zoveel dingen was het een kwestie van doorzetten. Opgeven, dan toch weer het boek erbij pakken, opnieuw proberen. Net zolang tot het lukte.

Nu lees ik weer. Op dit moment Fierce Attachments van Vivian Gormick. Een ‘memoir’, waarin ze onophoudelijk met haar moeder door de Bronx loopt: plaats van handeling van hun gezamenlijke verleden.

Het is prachtig, ik zuig de woorden op als honing: ‘It is only the present she hates; as soon as the present becomes the past, she immediately begins loving it.’ Niet teveel lees ik, steeds beetjes. Een hele fles honing in je mond leegknijpen doe je ook niet. Dat is goor.