human lover

Er worden steeds meer dingen bedacht waarmee je tijd bespaart. Tegelijkertijd komt niemand meer ergens aan toe. Daar gaat dus iets fout.

Hoe ouder je wordt, hoe meer je weet. Net voor je je laatste adem uitblaast, weet je alles. En verdwijnt alles.

‘What do you want/From a human lover?’ vraagt Deborah Levy zich af in een gedicht. Opvallend, die toevoeging van dat woordje ‘human’. Alsof je vaart op een boot ‘op het water’. Of ‘buiten’ naar de sterren kijkt.

Of doelt Levy op niet-fysieke geliefden? Herinneringen aan geliefden? Ik herinner me een foto waarop zij en ik het beeld uitlopen. Zij die met haar handen een kommetje om mijn oor maakt en er iets in lispelt.

Ik weet nog wat, en het is opwindend. Maar voorbij.