ideaal

Negen jaar geleden had ik geen huwelijk meer, geen geld meer en sinds kort ook geen roes meer. Ik leefde in een stacaravan in het dorp Den Ilp, waar 's nachts zwanen rondscharrelden. Daar kwam ik pas weken later achter, eerst dacht ik dat het boeven waren en lag ik in bed te wachten met gebalde vuisten. Toen ze maar niet binnenkwamen durfde ik eindelijk met mijn zaklamp in het donker te schijnen.

Na tien maanden kreeg ik weer een huis (waar ik nog woon). Ik sausde alle wanden, waarna ik een plank op twee schragen legde, bureaustoel erachter, laptop aan. In die totaal witte kamer schreef ik mijn boek Hallo muur.

Het is lang geleden, maar vandaag ging ik naar de wc en zag ik pas voor het eerst dat mijn pot een merk heeft. Niet zomaar een merk, de naam luidt: ‘Ideal’. Ideal! Daar heb ik dus al negen jaar gedachteloos langsheen geplast!