iets van

Ik had eerst geen zin om de reportage in NRC te lezen over het leven in een afkickkliniek in Weert. Het is iets van elf jaar geleden dat ik stopte met drinken. ‘Iets van’, want ik weet niet precies de datum waarop ik mijn laatste Westmalle atte. Ik vind het fijn dat ik dat niet weet, want nu lijkt het oneindig lang en ik ben verzot op oneindigheid. Het is een lege plek om te blijven.

Ik las de reportage toch en ben blij dat ik het deed, want nu weet ik dat iets van elf jaar weliswaar een lange tijd is, maar dat ik toch scherp moet blijven. Omdat ik de beweegredenen van de mensen die in de kliniek waren opgenomen nog feilloos begreep.

De 26-jarige Anke: “Het heeft lang geduurd voordat het besef kwam dat ik geen één middel met mate kan gebruiken.” Dat weet ik al jaren, maar ik vergeet het steeds weer.

Precies dat is het probleem: dat je vergeet wat je hebt geleerd. En als onbeschreven blad ben je rijp voor een terugval.