in de rook

Na een kwart eeuw in een dorp gewoond te hebben, woon ik vandaag precies een jaar weer in de stad. Het dorp ligt volgens makelaars ‘onder de rook’ van de stad, nu woon ik in de rook.

Nog altijd heb ik me niet aan mijn buren voorgesteld. Dat zou een jaar later een beetje raar zijn, om het dan alsnog te doen.

Het zijn volgens mij hele vriendelijke mensen, dus waarom heb ik het nooit gedaan, waar ben ik bang voor? Dat ze me uitnodigen voor een kopje koffie? Dat ik bij het aan mijn lippen zetten van het kopje ga beven van de zenuwen en dat ze dat zien? Dat ik het kopje daarna niet op maar náást de tafel plaats? Dat ze zeggen dat het niet erg is, het hele tapijt onder de koffie? Dat ik met een doekje de vlek weg ga wrijven en dat zij roepen: je moet niet wrijven, je moet deppen!

Ik denk dat ik vooral bang ben voor de kletspraatjes die je met buren geacht wordt te hebben. Kletspraatjes over het weer, dat het zo’n grijze dag is. Wat ik al wist en wat zij ook weten. We hebben vanochtend allemaal naar buiten gekeken. Waarom zou je wat je zag met elkaar delen?