pure vrolijkheid

Als je lacht, lach dan echt. Lach niet nep. Daar krijg je kramp in je kaken van. Bovendien is het verwarrend als mensen lachen terwijl ze van binnen huilen.

Don’t let my glad expression
give you the wrong impression.
Really, I'm sad.
I’m sadder than sad.
You’re gone and I'm hurting so bad.
Like a clown I appear to be glad.

Soms stapt iemand op me af met uitgestoken hand en een enorme grijns op het gezicht. Waarom doet iemand dat, waarom kijkt hij niet gewoon ‘neutraal’? Dat past toch bij de fase van kennismaken: je kijkt de kat uit de boom, weet nog niet wat voor vlees je in de kuip hebt. Lachen komt later.

Een zekere glimlach bij de eerste ontmoeting is prima, je hoeft elkaar ook weer niet boos tegemoet te treden. Maar de musculus risorius, de musculus orbicularis oculi, de musculus zygomaticus major én de musculus zygomaticus minor de mondhoeken opzij laten trekken, de lippen laten opkrullen en de ogen laten samentrekken (waardoor er kleine rimpeltjes naast ontstaan) is wat mij betreft alleen op zijn plaats tijdens momenten van pure vrolijkheid.

Die momenten van pure vrolijkheid zijn er inderdaad niet vaak. Dat maakt ze juist zo aantrekkelijk.