rob

Gisteren gaf Rob de Nijs zijn afscheidsconcert in de Ziggo Dome. Bijzonder was dat hij afsloot met het lied Niet voor het laatst. Daarin zingt hij: “God, is het zoveel wat ik vraag? Geef me gisteren in ruil voor vandaag.”

Op zijn uitnodiging bezocht ik een poos geleden een concert in Almere, waar hij Foto van vroeger zong. Dat liedje kwam uit toen ik tien was en iedereen in de Rigolettohof neuriede dat liedje mee. Tijdens het strijken, tijdens het ontbijt: het was de soundtrack van een tijd.

De hoofdpersoon in mijn roman Pauwl heeft autisme en wordt rustig in zijn hoofd door steeds opnieuw naar Foto van vroeger te luisteren. Rob kwam vijf jaar geleden naar de boekpresentatie in Haarlem om het eerste exemplaar in ontvangst te nemen. Daar waren onder anderen ook mijn moeder en de dichter F. Starik aanwezig, die er nu niet meer zijn en die ik mis. Rob is er nog wel en dat koester ik. Vandaag gaat Foto van vroeger op repeat.