stedelijk

We bezochten het Stedelijk Museum in Amsterdam tijdens de Prikkelarme Bezoekuren, bestemd voor mensen die snel overprikkeld raken. Precies op tijd en geen minuut later ging de toegangsdeur open en werden we binnengelaten door een vriendelijke vrouw met een dito stem.

Ik ben van plan komende week iets te schrijven over de kunst die ik heb gezien, maar wil eerst vertellen over de ‘stilteruimte’, die speciaal voor de snel overprikkelde bezoeker was ingericht.

Of nou ja, ingericht, er stond juist niets in. Midden in het centrum van Amsterdam is er een enorme lege ruimte, een oase met grijze muren en zonder ramen, met daarin alleen een paar kriskras opgestelde stoelen. Waar mijn geliefde met de neus omhoog op de grond ging liggen, want dat mag daar ook, ging ik eerst een poosje tegen een van de muren staan, alsof ik zou worden geëxecuteerd, en zo liet ik alle indrukken die ik in de drie kwartier daarvoor had opgedaan rustig zakken, alsof ik zojuist zwaar getafeld had, wat op een bepaalde manier ook zo was, alleen had ik geen eten binnen gekregen, maar beelden.