stevige bries

Het was gisteren aan het eind van de ochtend onduidelijk of we al te maken hadden met een voorproefje van Franklin of nog een laatste restje Eunice, maar hoe dan ook stond er een stevige bries.

Ik kon alleen maar goede redenen verzinnen om niet te gaan hardlopen, dus trok ik mijn renkleding aan en ging naar buiten. In het begin had ik oehoe-oehoerend harde tegenwind, maar het laatste stuk had ik 'm in de rug. Ik hoefde alleen maar een beetje bij te sturen om niet in de plomp te belanden.

Ik zag hoe mensen soms met de hand voor de mond vanuit de auto keken naar hoe ik door de kracht van de natuur werd meegevoerd. Ik denk dat ze bang waren dat het mis zou gaan. Ik zag die mogelijkheid ook wel, alleen was ik er niet bang voor.