tijd

Vandaag heb ik een afspraak om twee uur en een afspraak om half vier. Ik wil me niet hoeven haasten tijdens mijn eerste afspraak, maar ook niet te laat komen voor mijn tweede.

Steeds probeer ik grip te krijgen op de tijd: ik heb een uur voor de eerste afspraak, dat is prima, dat is ruim. Meteen daarna: een uur is zo om.

Raar dat je in zo’n korte tijd op zulke verschillende manieren naar dezelfde eenheid kunt kijken. Dat is eigenlijk alleen zo bij tijd. Niet bij gewicht: een blok beton van 2500 kilo op je voet voelt (denk ik) elke keer even zwaar.