vriendin

Soms heeft iemand het over diens ‘partner’. Dat klinkt afstandelijk, ik denk meteen aan een zakenrelatie.

Al hoeft het ook weer niet de andere kant op door te slaan: bij ‘lief’ of ‘geliefde’ heb ik het idee dat ik al met één been in iemands slaapkamer sta.

Ik noem mijn vriendin gewoon ‘vriendin’, al heb ik ook vrouwelijke vrienden en als ik die aan iemand voorstel als ‘mijn vriendin’ leidt dat tot verwarring.

Om dat te voorkomen zou ik moeten zeggen: ‘Dit is mijn vriendin … maar niet mijn geliefde … al vind ik haar wel heel lief … maar niet op die manier … al klinkt het nu alsof ik daar werkelijk niet aan moet denken … terwijl ik haar heus heel knap vind … en zelfs aantrekkelijk … maar we zijn geen magneten … we kiezen ervoor om de onderlinge krachtwerking te weerstaan … en beesten zijn we ook al niet … we zijn onze instincten de baas … en ik ben bijzonder op haar gesteld … en ik koester onze vriendschap …’

Het voorstellen duurt wat lang op deze manier, maar je voorkomt wel dat er misverstanden ontstaan.