waterlichaam

Ik liep over de Schellingwouderbrug en zag het brugwachtershuisje. Er zat verduisterende folie op de ramen, waardoor je de brugwachter bijna niet zag.

Die zat maar een beetje voor zich uit te kijken, maar misschien is dat wel een heel belangrijke taak, ik wil niemand tekort doen. Al moet gezegd worden dat ik aan beide kanten geen schip zag naderen, maar er is wel meer wat ik niet zie. Het halve leven gaat aan mij voorbij: ik loop continu achter de feiten aan, maar krijg ze nooit te pakken.

Niets liever wil ik dan af en toe op de stoel van die brugwachter zitten. Achter de verduisterende folie, uitkijkend over het IJ. Dat is een waterlichaam, ik zou ook een waterlichaam willen hebben. Dat helder is en met alles meebeweegt.