100 woorden

Mijn buurt keert terug van vakantie. Onderhuurders maken plaats voor de eigenlijke bewoners.

Ook de recensenten zitten weer op hun post. In de krant geven ze vijf sterren aan een roman die niemand gaat lezen, aan een album dat iedereen aanstonds is vergeten.

Iemand die mij buurman noemt, ook al staan er zeven woningen tussen die van hem en die van mij, was in Split. ‘Daar wil ik altijd nog een keer naartoe,’ zei ik, al zeg ik dat eigenlijk altijd als iemand zegt dat hij ergens is geweest. Ik weet niet waarom. Het rolt gewoon steeds uit mijn mond.