aankijken

and if the people stare
then the people stare

- the smiths

Net liep ik op straat en keek bijna iedereen me aan. Meteen m’n telefoon gepakt en mezelf googelen om te checken of ik in het nieuws was: niet vandaag.

Foto van m’n gezicht maken, misschien had ik een rood oog of iets dergelijks: alles normaal.

Ik ken best veel mensen met autisme die niet van oogcontact houden, maar er zijn er ook die anderen juist heel erg intens en aanhoudend aankijken. Als een antropoloog die menselijke gezichtsuitdrukkingen bestudeert.

Ik vermijd langdurig oogcontact meestal. Niet voor mezelf, maar voor de ander. Ik wil niet dat iemand anders zich oncomfortabel voelt vanwege mijn blik en het is niet iets wat je aan een ander vraagt: voel je je oncomfortabel als ik je langdurig aankijk? Voor de zekerheid doe ik het dan maar niet.