aanvaarden

Ik heb een nieuwe truc om in slaap te komen en dat is accepteren dat ik niet in slaap kom. Het werkt zo: ik lig in bed, onrustig als een malle, en richt mijn aandacht op mijn kaken. Dat ik die niet op elkaar klem, maar ontspan. Steeds mislukt het, ga ik weer klemmen, waarop ik ze opnieuw ontspan. Klemmen, ontspannen, klemmen, ontspannen...

Afgelopen nacht was deze herhalingsoefening al genoeg om in dromenland te komen, maar de nacht ervoor niet en toen ben ik hardop fluisterend gaan aanvaarden dat ik niet in slaap kon komen.

Ik accepteer dit, lispelde ik, terwijl ik mijn kaken aanspande en ontspande. Ik accepteer dit, alsof de slaap zich daar iets aan gelegen zou laten liggen. Ik accepteer dit, en kom er niet tegen in het geweer. Ik accepteer dit. Ik accepteer dit. Ik accepteer dit.

Lang verhaal kort: heerlijk geslapen.