alles was anders

Every day is Groundhog Day, dus ging de wekker vanmorgen als altijd om 6:45 uur, slaapwandelde ik naar de keuken om de knop in te drukken van het koffiezetapparaat dat ik de avond ervoor had klaargezet (bonen malen, koffie in het filter, water in het reservoir), ging ik nog heel even terug in bed, slaapwandelde ik opnieuw naar de keuken om koffie in te schenken en de rest in de thermoskan te gieten, wéér terug in bed maar nu met koffie, waarna ik uiteindelijk mijn Tony Soprano-style trainingspak aantrok en met hond het park inliep.

Helaas was het daar géén Groundhog Day. De vrouw met de drie vechthonden liep voor een keer niet met een boog om me me heen, maar recht op me af, waardoor tussen haar beesten en het mijne een klein gevecht met stofwolk ontstond, met een hoop lawaai en consternatie als gevolg.

Daarna zag ik naast mij iemand met een mijnwerkerslamp op het hoofd door de bosjes lopen. Om 7 uur ‘s ochtends! De seriemoordenaar deed niet eens zijn best om zijn aanwezigheid te verbergen, takken kraakten dat het een lieve lust was. Het geluid kwam nu ineens mijn kant op, steeds dichterbij, ik maakte me klaar om mezelf te verdedigen, waarna ik voor een moment verblind werd door het licht van de helm van een plantsoenmedewerker, die me goedemorgen wenste en daarna weer verder ging met het winterklaar maken van de groenstrook, of hoe je het ook maar noemt wat hij daar reeds in alle vroegte aan het doen was.