backspace

Op dit moment werk ik aan een nonfictieboek, een biografie en een dichtbundel. Voor de biografie voer ik wekelijks gesprekken met de gebiografeerde, voor het nonfictieboek maak ik alleen aantekeningen en ben ik nog niet echt aan het schrijven. Aan de dichtbundel werk ik al wel heel concreet, al ben ik vooral aan het vernietigen.

In de afgelopen twee jaar schreef ik honderden dichtregels, stanza's en strofen, die een paar weken geleden allemaal op dezelfde ochtend zijn omgekomen. Wat ik tot dat moment had was uiterst complexe, weerbarstige poëzie, die zo onverstaanbaar was dat het meer leek op tongentaal. Ineens was ik het zat, maakte een blok van alle tekst behalve de titel en drukte op backspace. Vanaf dat moment ben ik in datzelfde document, waar ik dus twee jaar werk uit had gedelete, nieuwe, verstaanbare, uiterst eenvoudige gedichten gaan schrijven.

Het is alsof ik met een verfroller over een schilderij ben gegaan en daaroverheen iets nieuws maak. Ik zie niet meer wat eronder zit, maar het is een totaal ander werk dan wanneer ik op blank canvas was gaan verven. Zo is het ook met dit Word-document, waarin alle weggehaalde woorden altijd bij de bundel blijven horen. Net als de doden zijn ze niet weg, alleen maar niet hier.