belvoir

Van 1988 tot 1990 woonde Nina Simone in Nijmegen. De zangeres leed aan schizofrenie en depressies, ook op andere dagen dan Blue Monday, en was door een goede vriend met de nogal nuchtere naam Gerrit de Bruin naar de Waalstad gehaald om tot rust te komen.

Ze kocht er een appartement naast het Belvoir Hotel. Als eerste behing ze alle wanden met foto's en posters van zichzelf, wat als een daad van narcisme kan worden gezien, maar ook als een vertwijfelde poging om het contact niet kwijt te raken met wie ze was.

Ik ken een Nederlandse schrijver die een levensgrote kartonnen pop van zichzelf in zijn werkkamer heeft staan. Zijn evenbeeld houdt een plaquette vast waarop staat hoeveel exemplaren er van zijn meest succesvolle roman zijn verkocht. De reden dat hij de blikvanger in zijn werkkamer heeft staan, is dat hij zo verteerd wordt door zelftwijfel dat hij steeds weer de bevestiging nodig heeft dat hij iéts voorstelt.

Het verhaal gaat dat Simone in het zwembad van het Belvoir Hotel onhandig en misschien zelfs verlegen aansluiting probeerde te vinden bij de andere recreanten. Ik maak me er een voorstelling van, de ogen van The High Priestess of Soul in het Nijmeegse water, op een maandagmorgen of op een andere dag, vragend vanonder de badmutsrand: Goedemorgen, mag ik misschien met jullie meezwemmen?