bie

De klimop op mijn balkon is al jaren dood. Toch geef ik ‘m water, in de hoop dat hij op een dag weer opleeft. Dat water geven doe ik ‘s avonds laat in het donker. Ik wil niet dat de buren denken: wat een rare kerel, die geeft dode planten water.

De klimop kreeg ik van mijn moeder, die er ook niet meer is. Samen met haar heb ik, en dat is een realistische schatting, zo’n duizend keer naar de plaat Op hun pik getrapt van Koot en Bie geluisterd. Zoals Cor van der Laak iedereens bank- en gironummer uit zijn hoofd kende, zo konden wij alle dialogen op de plaat letterlijk meepraten. En zongen we mee met dat prachtige lied Voor haar: “Jij noemt het: relatie/Ik: houden van...” En nu is Bie er ook niet meer.

Misschien geef ik daarom water aan een dode klimop. Al kunnen we wie of wat weg is niet terugtoveren, we moéten het blijven proberen.

Vorige
Vorige

traag

Volgende
Volgende

tijd maken