boekenbal

Het is de ochtend na het Boekenbal en nu wil ik alle mensen die ik alleen maar even kort sprak een berichtje sturen. Omdat ik door iemand anders aan de schouder werd getrokken, terwijl ze nog midden in hun verhaal zaten. Het berichtje zou moeten luiden: “Sorry dat ik ineens met iemand anders ging praten. Graag maak ik op een later moment ons gesprek af.”

Ik stuur mensen die berichtjes niet. Het is niet nodig, iedereen weet dat het gaat zoals het gaat als je met twaalfhonderd haringen (schrijvers, uitgevers, boekhandelaren) in een ton (de Stadsschouwburg in Amsterdam) gaat staan.

Alleen zijn onafgemaakte gesprekken voor mij best een ding, ze hangen in mijn hoofd als losse stiksels aan een pak. Onaf betekent: daar moet nog iets mee, maar ik kan er niets meer mee, want het Boekenbal is al achter de rug. En volgend jaar voer ik weer nieuwe gesprekken. Die ook weer onafgerond zullen blijven.