boer erik jan

De aardbeien van Boer Erik zijn in de aanbieding, twee bakken voor zes euro. De marketing werkt: ook al ken ik de beste man helemaal niet en weet ik niet eens of hij wel echt bestaat, toch zou ik ‘m zo op mijn kinderen laten passen.

Toen ik tien was hadden we geen geld om op vakantie te gaan, maar hielp ik in plaats daarvan twee weken mee op een boerderij op Wieringen. Wat ik nog weet: het John Deere-logo op de motorkap van de trekker, de wespen die de boer niet wegwuifde maar met de blote vuist vermorzelde, het pak Bonomel-drinkyoghurt dat we liggend in een weiland soldaat maakten, de kleefstrips zwart van de vliegenkadavers en het middagdutje.

Dan lag Boer Germen op de bank, sloot zijn ogen en was meteen weg, terwijl Boer Erik Jan ervan droomde ooit ook zo’n leven te leiden, vol verrukkelijke regelmaat, waarin ik iedere dag wespen met de blote vuist zou vermorzelen en liggend in een weiland pakken Bonomel-drinkyoghurt soldaat zou maken.