de volgende vraag

Ik sta op het punt om naar Nijmegen af te reizen. Het Poëziecentrum Nederland organiseert het programma Ontmoet de dichter en dit keer kun je mij ontmoeten. Er zullen vragen aan me gesteld worden waar allerlei antwoorden op mogelijk zijn en als voor een schepijsvitrine zal ik er één aanwijzen en dat antwoord geef ik dan.

Mensen interviewen doe ik steeds vaker, geïnterviewd worden steeds minder vaak. Want zoals ik voor een schepijsvitrine achteraf altijd denk: waarom kies ik toch altijd pistache, waarom niet een keer bosbessen, of smurfenijs desnoods, doe ’ns gek, zo denk ik na een interview altijd: ik had dát antwoord moeten geven, ik had dát moeten zeggen.

Als ik mensen interview benadruk ik altijd dat ze de tijd mogen nemen voor hun antwoord. Er mogen gerust stiltes vallen. Wat ook mag is dat ze bezig zijn met antwoorden en denken: dit is niet wat ik wilde antwoorden, en dat ze dan hun zin niet afmaken, stilhouden en een nieuwe poging doen.

Als ik geïnterviewd word voel ik die ruimte niet. Als ik bezig ben met antwoorden, luistert de interviewer vaak niet eens naar het antwoord. Ik kan net zo goed het recept voor pannenkoeken opzeggen. Die ander kijkt vooral op zijn blaadje: wat wordt de volgende vraag? En de volgende? En die daarna?

Vorige
Vorige

herhalen

Volgende
Volgende

benjamin zephaniah