dobbelstenen in een beker

Weet je dan elke ochtend iets om over te schrijven? vragen mensen weleens … als ze horen dat ik elke ochtend een blog schrijf … maar daar gaat het helemaal niet om antwoord ik … een blog schrijven is mijn warming-up voor de dag … bloggen is stretchen … alle uithoeken van de taal verkennen … zelfstandige naamwoorden kiezen en werkwoorden en bijvoeglijke naamwoorden en lidwoorden en voorzetsels en voornaamwoorden … en die door elkaar husselen als dobbelstenen in een beker … en dan kijken wat er komt … zonder meteen iets goeds te willen schrijven … gewoon schrijven … en stretchen … en kijken wat er komt … zoals je ’s avonds laat zo graag het veld in loopt … het uitgestrekte aardedonkere veld … en dan geen telefoon meeneemt … zodat je niemand kunt bellen als het echt iets of iemand is …. dat wat achter je aan komt en maakt dat je steeds sneller gaat lopen … en waarnaar je niet durft om te zien … want zodra je het ziet is het er … maar tot de hand daadwerkelijk op je schouder landt kan het allemaal een zinsbegoocheling zijn.