dode hond

Er staat een mobiele hijskraan in de straat tegenover de mijne. Hij wordt verhuurd door Mick Volendam, een bedrijf dat volgens de website is opgericht door iemand die helemaal geen Mick heet, maar Nico.

Boven in zijn cabine beweegt een man hendels op en neer. Hij moet zich als God voelen die de wereld overziet. Steeds denk ik: als dat ding omkiepert doorklieft hij de kamer waarin ik me nu bevindt.

Misschien denk ik daaraan omdat negen jaar geleden in Alphen aan den Rijn twee bouwkranen op vier panden vielen. Niet dat ik daar bij ben geweest, maar het was na de schietpartij vier jaar eerder een volgend onheil dat de plaats waar ik ben opgegroeid trof.

Ik herinner me de reacties na afloop: Er waren geen slachtoffers gevallen, ‘alleen een dode hond’. Alsof een dode hond geen slachtoffer is!