doseren

Het nadeel van schrijven wat autisme inhoudt, is dat je nooit kunt schrijven wat autisme inhoudt.

Want als je dat doet, als je écht opschrijft wat autisme inhoudt, denkt de lezer: dit is niet te volgen. Dit gaat alle kanten op. Deze zinnen zijn zo lang, ik kan er geen touw meer aan vastknopen. Zo veel zijpaden ook, niet te doen! Aaaaah! Veel te veel informatie, het duizelt me. Doseren, moet je, schrijver: doseren!

Doseren moet ik, terwijl ik schrijf over een brein dat álles binnenlaat. Alles, dus niets uitgezonderd. En álles in gelijke mate. Als dat brein iets niet kan, is het wel doseren. Het kan niets in behapbare stukjes verdelen. Mijn gedachten zijn altijd met velen.

Ik doe het wel: gedoseerd schrijven over een brein dat niet kan doseren. Dat doe ik omwille van de leesbaarheid. Maar dat wat ik beschrijf is dus niet het échte autisme. Het hoogst haalbare voor iemand die wil schrijven wat autisme inhoudt en gelezen wil worden, is: autisme light.