dozijn

Zo lekker zijn oliebollen nou ook weer niet. Maar het hele dorp gaat ervoor in de rij staan en dus ik ook. Ik mag mezelf graag als individu beschouwen, maar ben toch gewoon een kuddedier.

De hele tijd liepen er mensen langs de rij die zeiden: “Nou, ik wacht wel even.” Daarmee diskwalificeerden ze ons. Zij stonden boven het gepeupel, maar tien tegen een dat zij straks alsnog ook in de rij gingen staan.

Toen ik aan de beurt was, zei ik: “Doe er maar twaalf.” Even overwoog ik te zeggen: “Doe maar een dozijn.” De bakkersvrouw is nog van een generatie die weet hoeveel een dozijn is. Maar toch te pedant, die getalsaanduiding, zeg gewoon twaalf.

Deed ze er dertien. Niet per ongeluk, ze zei het er expliciet bij: “Ennnn… eentje extra.” Die dertiende heb ik onderweg soldaat gemaakt, zodat wat in de zak zit overeenkomt met wat ik me voorgenomen had te bestellen. Een dozijn oliebollen. Het klopt weer.

Vorige
Vorige

gelukkig nieuwjaar

Volgende
Volgende

hoe te leven