druk

Als ik het wat rustiger heb, krijg ik stress. Ik hoef maar een paar dingen te doen, steeds kijk ik naar de drie items op mijn to to-lijst. Ik tel ze: 1, 2, 3. Ik tel ze achterstevoren: 3, 2, 1. Uiteindelijk, zo richting einde ochtend, voer ik de eerste taak uit. Dan hou ik er nog twee over: 2, 3. En omgekeerd: 3, 2. Dat schiet allemaal niet op zo.

Als ik het druk heb, word ik rustig. Ik heb zoveel te doen, mijn to do-lijst barst uit zijn voegen. Ik heb niet eens de tijd om de taken te tellen, pak eerst het ene aan en daarna het andere. Het zweet gutst langs mijn slapen, ik weet van voren niet dat ik van achteren leef. Een gejaagd bestaan, waarin ik niet eens tijd heb om na te denken of ik zo'n bestaan wel wíl. Ik heb geen tijd om érgens over na te denken: ik moet door, door, door.

Nu het wat rustiger is, zou ik eigenlijk meteen om 9 uur de drie dingen op mijn to do-lijst moeten uitvoeren. Dan ben ik daarna vrij, maar in plaats daarvan blijf ik het weinige wat ik moet doen de hele dag uitstellen. Gevolg is dat ik toch een druk gevoel heb, en druk is veilig.