roes

Ik weet soms niet goed wat waar is en wat niet. Ook heb ik soms moeite om de werkelijkheid te scheiden van de waan. Maar als ik hardloop is alles echt.

Het hoofd vol gedachten is echt en ook de gedachteloosheid. Die is er niet meteen, het duurt even voor een hoofd bevrijd is van haar inhoud, zoals het ook even duurt voor ik een emmer heb leeggekieperd.

Als ik hardloop is alles echt. De bravoure aan het begin is echt, de victorie, en ook de vertwijfeling. De man met de hamer, en ook het recupereren. Het versnellen, het volhouden. Het denken dat je heel wat bent, het inzien dat je niets bent, en daarna de waarheid: je bent noch bovenmaats, noch onder-.

Echt is de wind in mijn gezicht, de regen die striemt, het onweer dat nadert, nog dichter nadert, nog dichter. De zon die ineens brandt als een malle, haar stralen die als een hete sprei om mijn romp en ledematen vallen.

Alles is echt, tot ik weer aankom waar ik begon en de roes wordt beëindigd. Het werkelijke leven begint weer en het is opvallend dat voor mij het werkelijke leven soms zo nep voelt. En de roes zo reëel.

Vorige
Vorige

druk

Volgende
Volgende

sale