een ander leven

Heel vaak droom ik van een ander leven. Dan zit ik in de trein en naderen we station Groenlo en kijk ik naar de huizen en denk ik: je zou daar maar wonen. Nabij het volgende station, dat van Ruurlo, zie ik andere huizen en denk ik hetzelfde.

Steeds stel ik me een ander leven voor, waarin ik een ander hoofd heb. Onbezorgder. Onbevangener. Een leven waarin ik een vaste baan heb, bijvoorbeeld als productiemedewerker in een vleesverwerkend bedrijf. Mijn afdeling maakt “heerlijke producten die makkelijk zijn klaar te maken”. We vouwen spek om hamburgers, voorzien boomstammetjes van een takje peterselie, strooien peperkorrels over hamburgers.

Ik ga in dat leven naar alle verjaardagen, omdat dat is wat je doet. Als iemand vraagt hoe het gaat, antwoord ik: “Z’n gangetje.” Dat antwoord geef ik nu nooit. Het moet verrassender, spitsvondiger. In een ander leven is die druk er niet.