fantoomgeur

Ik mag voorzichtig aan weer uit isolatie en voel me redelijk fit, maar ruik wel nog steeds fantoomgeuren. Helaas geen gerookt paprikapoeder van La Chinata of Chanel Égoïste, maar de geur van verbrand plastic.

Ruik je dat ook? vroeg ik op de eerste dag van eenzame opsluiting aan mijn huisgenoot aan de andere kant van de deur, die daarop een paar keer diep inhaleerde, als een cokesnuiver. Ik ruik niks, zei ze.

Als ik op het balkon ging staan was het er ook. Alsof er iets chemisch in de fik stond. Ik verwachtte een noodbericht: iedereen naar binnen, houd ramen gesloten. Maar ik rook iets wat er niet was.

Mijn leven lang hoor ik al geluiden die er niet zijn. Het zijn vooral riedeltjes, liedjes en melodietjes, die alleen in mijn hoofd afgespeeld worden. Soms spreek ik mezelf toe: Erik Jan, luister naar wat er écht is. Als het meezit overstemt de stilte het lawaai.