fashionably late

Ik werd geïnterviewd over mijn nieuwe dichtbundel, die volgende week verschijnt. De sympathieke journalist had gelezen over mijn punctualiteit en zei nu zo bang geweest te zijn om te laat te komen, dat hij iets te vroeg het café binnen was gelopen waar we hadden afgesproken.

Dat wist ik, want ik was véél te vroeg geweest en had achter het stuur van mijn auto met zicht op de ingang zitten wachten tot showtime.

Ik vind het niet heel erg om te vroeg te komen, maar wil niet te autistisch overkomen en dus wacht ik tegenwoordig met mijn entree maken tot twee, drie minuten ná het tijdstip waarop ik heb afgesproken. ‘Fashionably late’, noem ik dat. Er spreekt een zekere losheid uit, zonder dat het onachtzaam wordt, want dat gebeurt als je een kwartier of langer te laat komt zonder de persoon met wie je hebt afgesproken daarover te verwittigen. Maar ik kom twee, drie minuten te laat, precies binnen de marges.

Ongeveer op tijd komen in plaats van precies op tijd: eenvoudig vind ik het niet, maar ik werk eraan.