fluisteren

Raar weer was het. De een liep over straat in een T-shirt, de ander in z’n tussenjas of zelfs een parka.

De eerste groep leek te willen zeggen: doe toch niet altijd zo voorzichtig. De tweede groep: maar jij loopt morgen snotterend rond.

In de trein nam ik de stiltecoupé. Daar zat een man de hele tijd hardop met zichzelf te praten, maar dan wel op fluistertoon.

Ik googelen: ‘Mag je fluisteren in een stiltecoupé?’ Antwoord: ‘Daar zijn de meningen over verdeeld.’ Het zal weer ’ns niet.