Gele kwikstaart

Vanochtend vroeg wandelde ik door de polder. Het was koud, maar dankzij mijn over-ear koptelefoon had ik geen koude oren. Ik luisterde naar het radioprogramma Vroege vogels, terwijl ik op zich niets met vogels heb. Ik heb ook niets tegen ze. Ze zijn er zoals er bomen zijn, en mossen. Zonder zou het een karige boel zijn, in die zin koester ik ze.

Onderdeel van Vroege vogels is een rubriek waarin luisteraars via de voicemail van het radioprogramma vertellen wat ze in de natuur hebben waargenomen. Zo gaat het ongeveer: ‘Ja, hallo, hier Van Bommel uit Schoonhoven. Vanmorgen op een tak in een boom bij de Bartholomeüskerk een groenling gezien, met een ontstuimige balts.’

Wat Van Bommel uit Schoonhoven vertelt interesseert me eigenlijk geen biet. Het gaat het ene oor in en het andere uit, niets blijft hangen. Juist daarom is Vroege vogels mijn favoriete radioprogramma. Alles brabbelt en kabbelt en dat blijft het doen, ook als ik weer thuis ben en mijn over-ear koptelefoon heb afgezet.

Mijn hoofd wordt er rustig van, tot ik thuis op vogelbescherming.nl lees dat de groenling allang naar Zuid-Frankrijk is gevlogen, of verder naar het Iberisch Schiereiland of zelfs de Sahel. Welk dier heeft Van Bommel uit Schoonhoven dán waargenomen? Een Europese kanarie? Een gele kwikstaart? En wat de fák is eigenlijk een balts?