hier en daar

Als mensen me aan het lijntje houden, voel ik me als een paard dat door een bak wordt gelongeerd.

Als mensen aankondigen dat ze me aan mijn jasje gaan trekken, pas ik mijn kledingkeuze daaraan aan.

Als mensen na iedere zin ‘weet je?’ zeggen, zal ik iedere keer knikken of het hoofd schudden.

Als ik na een tunnel het bord ‘Denk aan uw lichten’ zie staan, denk ik aan mijn lichten.

Toen mijn vriend Adriaan Jaeggi nog leefde en hij redacteur werd van schrijver Bas Heijne, dacht ik aan een clown en een acrobaat.

Als iemand tijdens het vrijen heel snel gaat ademhalen en gaat kreunen, sta ik klaar om wat ik leerde op de EHBO-cursus in praktijk te brengen.

Als op een verpakking staat: ‘Hier openen’, denk ik na over alle andere plekken waar je ’m ook zou kunnen openen.

Sowieso denk ik bij ‘hier’ altijd: ‘daar’.

En bij ‘ja’ hoor ik: ‘nee’.

Als ik iets win, zie ik voor me dat ik het verlies. Een vers brood begint oud te worden direct na de koop. Als de zon schijnt, speur ik de lucht af naar wolken. Elke dag dat ik leef, denk ik aan de dood.