hoffelijk

Vanuit mijn huis reed ik de garage uit, de snelweg op, de afrit af. Om mij heen massa's medeweggebruikers, allemaal op weg naar een plek om de kwartfinale te kijken. Hoewel er haast was geboden, hield iedereen er een hoffelijke rijstijl op na.

Als ik een stukje ga rijden is het verkeer altijd in een bepaalde gezamenlijke stemming. Is het glad, dan is iedereen rustig en op z'n qui-vive. Na een race van Max Verstappen is de sfeer gejaagd: zelfs Skoda-rijders wordt het zwart voor de ogen, iedereen kiest de linkerbaan en trapt daar het gas zo diep mogelijk in. Gisteren was iedereen hoffelijk, het woord dat ook voorop het schadeformulier staat dat je samen moet invullen als er een botsing is geweest: Wees hoffelijk, blijf kalm, word vooral niet boos.

Toen ik na de wedstrijd de oprit opreed en weer invoegde op dezelfde snelweg waarover ik eerder de andere kant op was gereden, was de stemming grimmig. Zelfs Skoda-rijders lieten me er niet tussen. We werden ook dit jaar geen wereldkampioen en iémand moest daarvoor boeten.