klem

Gisteren stond in de supermarkt naar een prijskaartje te kijken. Het wasmiddel was in de aanbieding, 1 + 1 gratis. Meteen was er wantrouwen: ís dit wel een aanbieding? Wat kost wasmiddel normaal? Ik dacht aan addertjes onder het gras, en ook aan mijn angst voor slangen.

Terwijl ik daar zo stond maakte zich een negatief zelfoordeel van me meester: als je dit koopt ben je een schaap. En ook: als je dit niét koopt ben je een domme lul. Ik zat kortom klem. Het waren ook nog eens geen flessen wasmiddel, maar capsules. Dat is duurder, maar ook gemakkelijker. Je hoeft niet af te passen.

Alsof ik afpas. Ik giet toch gewoon een scheut in het bakje van de machine en draaien met die handel? Bovendien, ik koop toch ook geen ‘rijstbuiltjes’? Je doet toch gewoon één kopje rijst op twee kopjes water? Een kind kan de was doen (en dus de rijst koken).

Zo lang stond ik te talmen voor het schap dat ik op het punt stond opgemerkt te worden. Al weet je dat pas als je ook echt wordt opgemerkt. Nu zat ik naar mijn gevoel tegen dat punt aan.