van een afstand

In haar net verschenen bundel Meestal tussen bomen dicht Elly de Waard:

Als ik bezoek heb of een feest

ga ik graag ook altijd even

het donkere buiten in om van

een afstand te beleven hoe

dat is; ik voel mij een passant

die getroffen door het warm en

stralend schijnsel stil blijft staan

en die ervan geniet als van een

oude Italiaanse film of die er

een herinnering in ziet aan iets

dat vroeger dierbaar is geweest -

Vol van die indruk keer ik terug

in huis, waar ik nog niet gemist

werd, om daar ten volle mee

te doen en op te gaan in het

om mij vreugdevol gedruis.

Ik hou van onbegrijpelijke poëzie, of liever gezegd van poëzie die niet bedoeld is om te begrijpen. Tovertaal die je ondergaat als een liedje, geen onderwerp is van analyse: je weet niet wat je hoort, maar het pakt je.

Ik hou ook van verstaanbare poëzie, zoals dit gedicht van De Waard, getiteld ‘Persoonlijke eigenaardigheden’. Geen tovertaal; wel wordt precies goed afgepast in pak ‘m beet honderd woorden een tafereel omschreven dat ik herken. Ik doe het ook altijd als ik een feestje geef: er even buiten gaan staan en dan als een passant naar het tafereel kijken.

Als ik een signeersessie heb loop ik ook altijd even weg, de boekwinkel uit, en kijk ik naar binnen door de etalageruit. Ik zie mensen met elkaar praten, hoor ze lachen, kijk hoe ze elkaar op de schouder slaan, en dat ontroert me. Keer ik terug naar binnen, dan ga ik weer op in dat ‘om mij vreugdevol gedruis’, maar een deel van mij is buiten blijven staan en kijkt ernaar. Dankbaar.