klik

Wegens ziekte moet mijn huisarts stoppen met werken. Het is een erg lieve man, ik gun ‘m het beste. Daarnaast klopt het in mijn hoofd gewoon niet, een zieke huisarts. Het is net zoiets als een depressieve psycholoog of een sterk vermagerde banketbakker.

Zijn vervanger is prima, maar heeft één nadeel: ik ken haar nauwelijks. Ik heb in mijn leven al zoveel mensen leren kennen, dat ik er een beetje tegenop zie om wéér iemand te leren kennen.

Ik heb een dikke voet en gisteren begon de vervanger op allerlei plaatsen te drukken. Steeds vroeg ze: “Doet dit pijn?” Nog voor ik antwoord kon geven, drukte ze al ergens anders: “En dit? En dit?” Ik voelde me opgejaagd, begon zelfs heel zachtjes te hijgen.

Toen ik voorafgaand aan de afspraak tegen een vriend mijn bezorgdheid had uitgesproken over het feit dat ik ineens een nieuwe huisarts heb, stelde hij me gerust: je moet gewoon even kijken of er een klik is. Dat nam ik letterlijk en ik hoorde niks, dus er was iets mis.