kwak

Ik slik sinds een aantal maanden medicatie die helpt om mijn hoofd rustig te krijgen. Het werkt, maar de bijwerkingen (vochtige vingertoppen, droge tong, lusteloosheid, spiertrekkingen) werken dermate op mijn zenuwen dat ik er naar mijn gevoel onderaan de streep eerder op achteruitga dan vooruit.

Eergisteren stond ik op en nam ik de pil niet. Ik overlegde niet met de psychiater maar besloot er van de ene op de andere dag gewoon mee te kappen. De doordrukstrip bleef heel.

Vandaag is dag 3: mijn vingertoppen zijn droog en mijn tong is nat. De spiertrekkingen zijn weg. De lusteloosheid is vervangen door meer energie gedurende de dag en op het eind van de middag een forse energiedip. Gisteren ging ik net voor het eten zelfs even liggen. Ik was even weg en toen ik weer wakker werd voelde ik me verkwikt en kwiek.

Ik voel me aanzienlijk beter dan ik deed. En ik word sowieso vrolijk van woorden met de letteropeenvolging ‘kw’ erin, daar heb ik iets mee. Woorden zoals verkwikt en kwiek dus, maar ook kwelder en quasi. Kwelen en kwamkwammer. Het zijn kwakende woorden. Kwak, zegt de taal. Kwak, kwak, kwak, kwak, kwak.