lampedusa

Ik weet niet waar ik gisteren meer moeite mee had: mensen die bleven benadrukken hoe heet het was, of mensen die de hitte categorisch ontkenden. De rood ingekleurde kaart van Nederland op de website van mijn krant gaf mij in ieder geval het gevoel alsof we levend zouden worden geroosterd en ja: dát was overdreven.

We maakten een tocht door de grachten van Amsterdam in een van de twee boten van Rederij Lampedusa. Op 29 augustus 2014 werd de ‘Hedir’ door de Italiaanse kustwacht opgepikt op zo’n 18 mijl ten zuidwesten van Sicilië en hiernaartoe versleept. Nu doet het dienst als vehikel om de verhalen van immigranten uit het heden en verleden te vertellen. Onze gids aan boord was theatermaker Tommy Hatim Sherif: hij komt uit Egypte, zat in het campagneteam van Mohamed Morsi en woont nu als politiek vluchteling in Nederland.

We waren gisteren met twaalf, de maximumcapaciteit, terwijl er acht jaar geleden 68 (!) man op zaten. De verhalen van Tommy Sherif en die van de passagiers van destijds, die ergens in het hout van het bootje behouden blijven voor wie ze wil horen, deden ons collectieve gemeier over hoe heet het wel of niet was volkomen verstommen.