liedjes uit de rigolettohof 10

Ik schreef een boek over het Alphen aan den Rijn van de jaren zeventig en tachtig en maakte een afspeellijst met liedjes waar ik destijds naar luisterde. Af en toe druk ik nog op shuffle en vandaag kwam voorbij: Let’s Hear It For The Boy van Deniece Williams.

Vóór mijn new wave-periode (The Opposition, The Sound, Psychedelic Furs) had ik een soul-/disco-periode en het was in het jaar 1984 dat ik van het geld dat ik verdiend had met bollenpellen de maxisingle kocht van Let's Hear It For The Boy. Twee andere maxisingles die ik me nu herinner, die ik kocht en waar ik wekenlang de hersendood opwekkende arbeid voor verrichte: Change Of Heart van Change en Down On The Street van Shakatak. Elke ochtend om half zes op de fiets en om vijf uur thuis met stukgepelde vingers waar geen Nivea tegen was opgewassen: ik deed alles voor de muziek.

Let's Hear It For The Boy was thematisch gelijk aan Je bent niet hip van Patricia Paay. Laatstgenoemde, eind jaren zestig: “Je bent niet hip, je bent niet vlot, je ouwe fiets die is altijd kapot. Je bent niet rijk, je bent niet knap, je drinkt geen bier maar tomatensap. (..) Maar jij bent lief en reuze trouw. Jij hoort bij mij en ik bij jou.” Williams, ruim vijftien jaar later: “My baby may not be rich/He's watchin' every dime/But he loves me, loves me, loves me/We always have a real good time.”

Moraal van het verhaal: ook al is een partner platzak, als hij of zij of hen maar van je houdt doet geld er niet toe. Wat natuurlijk niet strookt met de werkelijkheid, zeker niet met die torenhoge gasrekening, maar het idee is reuze sympathiek.

(Lees hier deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6, deel 7, deel 8 en deel 9 van deze serie.)