man alleen

Nina is bij haar andere baasje. Vanochtend sprong ze dus niet op mijn bed om zich met alle poten wijd over haar buik te laten aaien. Daarna liepen we niét samen het park in, gaf ik haar géén eten, stak ik niét mijn pink in de melkschuimer om haar een likje te geven. Het is stil in huis.

Ik hou van stil, maar het is wennen. Alsof ik vanuit de binnenstad van Shanghai in een zoutwoestijn ben gedropt. Mijn oren piepen van al dat niets. Ineens heb ik ook heel veel tijd over, waar ik niet meteen iets mee weet te beginnen.

Ik ga niet ineens meer tijd nemen voor het schrijven van dit blog. Daar staat een bepaalde tijd voor en die neem ik. Misschien ga ik wel een wandeling maken, maar niet door het park, want een man zonder hond alleen in een park is verdacht.