marge

Ik moest optreden tijdens Poetry International in theater Lantaren/Venster in Rotterdam. Om half drie werd ik verwacht, halfuur marge, geplande aankomsttijd: twee uur. Adres ingetikt in Waze, als stem die me erheen zou geleiden koos ik: 80s Aerobics Instructor.

Op het Weena zei ze: “Turn right and keep those abs tight” en dat deed ik, maar toen kwam ik terecht op de Lijnbaan en naderde ik de schouwburg en dat is waar Poetry International vroeger georganiseerd werd, maar vroeger is niet nu.

Er gebeurde iets onverklaarbaars: hoewel ik wist dat Lantaren/Venster niet hier was dacht ik, omdat ik de omgeving herkende, tóch dat ik goed zat. Een rare kronkel in mijn hoofd, die maakte dat ik fluitend de auto parkeerde en fluitend over het Schouwburgplein kuierde, alwaar ik Google Maps opende en zag dat het 33 minuten lopen was naar mijn eindbestemming.

Grote paniek, want ik zag mijn in acht genomen marge van een halfuur ineens als een zeepbel uit elkaar spatten. Terug de parkeergarage in, weer het Weena op, nu zag ik dat je rechtsaf kon richting het Schouwburgplein, maar tien meter verderop kon je nóg een keer rechts, maar dan richting de Erasmusbrug.

“Take the second to the right and keep those abs tight” is wat de aerobicsinstructeur had moeten zeggen. Fok haar, dacht ik, want ik had gewoon ruim op tijd aan kunnen komen, in plaats van nét op tijd. Toen ik de parkeergarage in reed, belde de stagemanager om te vragen of ik er al was. Dat was een typisch voorbeeld van een retorische vraag.